Czy łatwo znaleźć chętnych? Jak to wyglądało na przestrzeni ostatnich lat?

Na zainteresowanie nie narzekamy. Trudniej znaleźć odpowiedni jacht, który spełniałby moje założenia. Przez dziesięć lat i 30 zrealizowanych międzynarodowych startów dorobiliśmy się już know-how, o którym zresztą swoje filmy nagrały Rolex International czy Canal Plus. Wydaje się, że takie kampanie wpisują się ogólny trend dóbr luksusowych na świecie - mniej przedmiotów, więcej doświadczeń i poczucia przynależności do czegoś wyjątkowego. Jesteśmy bardzo niszowi i wysoce wyspecjalizowani.

Jakie regaty w tej formule są najważniejsze i najbardziej liczące się na świecie?

Z pewnością cykl regat Rolex podczas Sydney Hobart, Fastnet, Middle Sea Race na Malcie, St. Tropez, Porto Cervo, Capri, St. Barthelemy, St. Maarten, Antigua, Barbados, British Virgin Island.

W jakich imprezach wzięliście udział w ubiegłym roku, a jakie planujecie w tych?

W zeszłym roku zajęliśmy 13. miejsce w najbardziej wymagajacej grupie jachtów w słynnych regatach Les Voiles de St. Tropez na carbonowym jachcie Hydra. Regaty wygrał Król Danii Fryderyk X. W tym roku wracamy do St. Tropez w październiku, a w grudniu wystartujemy ponownie w Sydney Hobart. Sezon 2026 i 2027 to ponowny start w Koronie Rolexa - odpowiednio Malta i Fastnet w Anglii.

Polacy odnoszą sukcesy?

Jak najbardziej! My wygraliśmy cztery razy swoje klasy w St. Tropez czy St. Maarten. W ostatnich latach, w pełni właścicielskie jachty, płynące pod polską banderą, sięgały po doskonałe wyniki.

Na krajowym podwórku przybyło imprez żeglarskich. Co się zmieniło na przestrzeni dekad? Jest ich więcej, czy może są większe, bogatsze, bardziej różnorodne niż kiedyś, łączące wiele dziedzin życia? Czy widać w nich więcej biznesu?

Na przestrzeni ostatnich dekad nie zmieniło się tylko prawo Archimedesa, dzięki któremu pływamy. Poza tym zmieniło się wszystko. Oczywiście w różnych środowiskach w różnym tempie. Znamienne, że w tych wykazujących się większą prywatną inicjatywą tempo zmian i skok jakości są nieporównywalnie większe, od tych, które się przed tym bronią. Różnorodność klas, liczba uczestników, jakość, ilość partnerów zaangażowanych, zainteresowanie mediów i sponsorów. Można by utyskiwać, że mogłoby być jeszcze lepiej, ale należy pamiętać, że jesteśmy i zawsze będziemy dziedziną niszową, przepraszam za wyrażenie, elitarną. Choćby ze względu na poziom zaangażowania (czasu, cierpliwości, niezłomności, budżetu - będę się upierał na tę kolejność) jaki jest wymagany od uczestnika, aby zacząć z tego sportu wyciągać dla siebie dobre rzeczy.

Skoro zaangażowanie biznesu jest większe, to czemu to nie idzie w parze z wielkimi projektami regatowymi?

Ponieważ tam są wymagane już albo naprawdę duże budżety, albo porozumienia pomiędzy uczestnikami ze średnimi budżetami, albo tradycje takich dużych projektów. Tego pierwszego jeszcze nie ma, na razie jesteśmy w naszym kraju jeszcze w fazie myślenia return-on-investment. Tego drugiego się mozolnie uczymy, środowisko jest dość rozdrobnione i podzielone, a mogłoby spokojnie się wystawić do udziału w odrodzonym właśnie Admiral's Cup. Tego trzeciego nigdy nie było, poza projektami Romana Paszke, ale to już nowożytna Polska, w poprzednich czasach wiemy, jak to było. Na marginesie mówiąc brakuje nam takich wizjonerów jak Roman, którzy swoją bezgraniczną miłością do żeglarstwa byliby w stanie zastawić całe swoje życie, aby złożyć takie projekty.

A skoro zamożni właściciele i szefowie firm chętniej niż kiedyś płacą spore pieniądze za ściganie, chętniej zrzeszają się w elitarne kluby żeglarskie, to znaczy, że są pasjonatami. Zatem powinni chętniej angażować się wielkie projekty żeglarskie? To tak nie działa?

Jeśli już koniecznie chcemy rozmawiać o Wielkich Projektach Żeglarskich to mowa jest raczej o pokoleniach. Regularne wydawanie dużych prywatnych sum na żeglarstwo to na świecie domena środowisk 'old money'. Alternatywą jest sponsoring, ale Francja to jedyny kraj na świecie, gdzie działa to systemowo. Na ten moment zatem lepiej jest rozmawiać o edukacji, budowie świadomości i cieszyć się z realizacji coraz śmielszych projektów pod polską banderą.

Czy polskie żeglarstwo sportowe, nie tylko ta część, w której bierzesz udział liczy się na świecie? Jest lepiej, czy gorzej?

Oczywiście, że jest lepiej! Według mojej oceny najmniejszy dystans do światowej czołówki mamy w żeglarstwie olimipijskim: jest raz lepiej raz gorzej, ale mamy dziś fajnie działający system będący owocem pracy wielu ludzi w Polskim Związku Żeglarskim i poza nim. Regatowe żeglarstwo one design, morskie czy oceaniczne jest w fazie wszelakich nieregularnych prób przypominania o istnieniu polskiej bandery i każdy taki wysiłek należy wspierać, choćby dobrym słowem. To nie kosztuje tak wiele. Choć czasem tak wiele. Warto jednak podjąć ten wysiłek.