Tworzenie wyjątkowych wnętrz to sztuka harmonijnego łączenia kontekstu miejsca z nowoczesnym designem i rzemieślniczą precyzją. Szczególnie wtedy, gdy w sąsiedztwie znajdują się perły architektury, jak archikatedra czy opactwo cystersów. W projekcie Opackiej historia splata się z architekturą, tworząc przestrzeń, w której światło, faktura i dotyk odgrywają kluczową rolę, angażując zmysły na wielu poziomach. Nic dziwnego, że prace nad nim trwały ponad trzy lata.
Otoczona historyczną zabudową Oliwy, Opacka to butikowa inwestycja, która w wyrafinowany sposób łączy współczesny design z klimatem zabytkowej dzielnicy. Przemyślane detale, najwyższej klasy materiały i odwołania do tradycyjnych technik rzemieślniczych tworzą wnętrza, które harmonijnie wpisują się w kontekst miejsca.
- Zależało nam, aby wnętrza korespondowały z charakterystycznym otoczeniem i w nowoczesny sposób do niego nawiązywały. Klimatu starej Oliwy nie pokazujemy jednak dosłownie – staramy się działać subtelnie, nawiązując paletą barw, faktur i rzemieślniczym podejściem uwidocznionym w detalach – mówi Jakub Piórkowski, CEO i główny projektant PB / STUDIO. - Chcieliśmy, aby projektowane przestrzenie można było „odczuwać” również poprzez dotyk – stąd zróżnicowane faktury, od satynowego wykończenia kamienia i miękkich tkanin po mocno surowe, ziarniste struktury – podkreśla.
Projektując Opacką, architekci sięgnęli po surowce o bogatej historii. Wśród dominujących materiałów znalazły się szlachetny marmur, miedź, drewno orzechowe oraz szkło wzorzyste. Naturalna miedź, która z czasem pokrywa się patyną, nawiązuje do charakterystycznych dla Oliwy elementów architektonicznych.
- Naturalna miedź z czasem pokrywa się patyną i nabiera wyjątkowego, wiekowego charakteru typowego dla tej części miasta. To właśnie ta cecha sprawia, że materiał ten idealnie wpisuje się w kontekst Oliwy, gdzie historia przenika się z nowoczesnością – dodaje Piórkowski.
Wyjątkowego wyrazu nadaje przestrzeniom także beton architektoniczny o wyrazistej, chropowatej strukturze. Widoczny efekt wymagał dopracowania indywidualnej mieszanki ze specjalnie sprowadzanym kruszywem bazaltowym i wielu prób na budowie. Wyeksponowane ściany podkreślają oryginalną tkankę budynku i wraz z innymi materiałami tworzą niepowtarzalne zestawienie tego, co surowe i eleganckie.
Dbałość o detale widoczna jest w każdym aspekcie projektu. Elementy metaloplastyki, stalowe i miedziane detale czy marmurowe akcenty powstały przy współpracy z lokalnymi rzemieślnikami.
- Szczególną uwagę zwracamy w naszych projektach na detale – zależy nam, aby każde wnętrze odznaczało się indywidualnie zaprojektowanymi rozwiązaniami, które znajdziemy tylko w tej jednej przestrzeni. W projekcie Opackiej jest to szczególnie widoczne w elementach metaloplastyki, oryginalnych detalach ze stali, miedzi oraz marmurowych akcentach. Nad ich niepowtarzalnym kształtem pracowaliśmy z najlepszymi lokalnymi rzemieślnikami – zaznacza Piórkowski.
W wypełnionych światłem dziennym przestrzeniach komunikacyjnych, dominuje szary marmur o regularnych, pionowych podziałach zastosowany jako okładzina ścian. Silnym akcentem jest pełna balustrada z miedzi pnąca się w formie wstęgi od parteru po ostatnią kondygnację. Dopełnieniem są indywidualnie projektowane portale drzwiowe z drewna orzechowego z miedzianymi detalami. Dodatkowo, wrażenie przestrzenności potęgują masywne przeszklenia na całą wysokość klatki schodowej, które subtelnie zacierają granicę między wnętrzem a otoczeniem.
Butikowe wnętrza uzupełnia ekspozycja sztuki. Jeszcze na etapie projektowania inwestor zdecydował się na współpracę z gdańską artystką Aleksandrą Józefów, której rzeźby, inspirowane historią miejsca i detalem architektonicznym, stały się kluczowym dopełnieniem przestrzeni.
- Wspólnie z inwestorem, jeszcze na etapie projektowania, podjęliśmy współpracę z gdańską artystką Aleksandrą Józefów, która stworzyła wyjątkowe rzeźby inspirowane otoczeniem, historią miejsca i projektem wnętrz, w którym najważniejszą rolę gra detal uwrażliwiający przestrzeń – podsumowuje Piórkowski.
Opacka to świetny przykład świadomego projektowania, w którym przeszłość i współczesność przenikają się w wysmakowanej formie.
