Mille Miglia, czyli po włosku „Tysiąc Mil”, to historyczny wyścig wytrzymałościowy, przebiegający drogami publicznymi, pełnymi publiczności po północnych Włoszech. W formie prawdziwych zawodów sportowych organizowany był w latach 1927-1957. Cieszył się sławą szybkiego, trudnego i niebezpiecznego. Koniec wyczynowej Mille Miglia związany był z dwoma spektakularnymi wypadkami. W pierwszym z nich, auto kierowane przez hiszpańskiego arystokratę i zarazem członka zespołu rajdowego Ferrari - Alfonso de Portago, wraz z pilotem Edmundem Nelsonem, wypadło z trasy przy ogromnej prędkości na skutek przebicia opony w miejscowości Guidizzolo, zabijając – oprócz załogi – także dziewięciu widzów. Ten tragiczny epizod został niedawno odtworzony ze szczegółami w dosyć głośnym filmie „Ferrari” Michaela Manna. Drugi wypadek, który przesądził o losach imprezy, miał miejsce w miejscowości Brescia. Tutaj w wypadku zginął Joseph Göttgens, prowadzący Triumpha TR 3.

Po tych zdarzeniach rozgrywanie imprezy zawieszono na kolejnych 20 lat. Od 1977 roku Mille Miglia powróciła w wersji „Storica", jako nadal wymagający wyścig-parada historycznych modeli, wyprodukowanych przed 1957 rokiem i najlepiej startujących niegdyś w prawdziwym rajdzie. Wyścig odbywa się na trasie Brescia-Rzym-Brescia.

W naszej opowieści ważny jest jeden szczegół: w przeciwieństwie do nowoczesnych wyścigów, w Mille Miglia samochody o mniejszej pojemności skokowej i wolniejsze startowały jako pierwsze. Dzięki temu organizatorzy zminimalizowali okres, kiedy to drogi musiały zostać zamknięte, a ratownicy i obsługa wyścigu pełniła swoje funkcje. To dawało też większe szanse mniejszym maszynom, bardzo popularnym wówczas we Włoszech, ale także – w Niemczech. Jedną z nich był Goliath 700, którego historia jest równie ciekawa, jak Millie Miglia.

Tuż przed światowym wielkim kryzysem w 1928 roku, jeden z wielkich niemieckiego przemysłu samochodowego, inżynier i designer Carl Friedrich Wilhelm Borgward, założył w Bremie markę Goliath, której głównym produktem były niewielkie, bardzo proste w konstrukcji trójkołowe dostawczaki. Tanie i mało wymagające pojazdy okazały się rynkowym szlagierem, pozwalając Borgwardowi utworzyć pod własnym nazwiskiem markę, która miała produkować normalne samochody. Szybko stało się to możliwe, dzięki przejęciu w 1930 roku zakładów Hansa - Lloyd Automobilwerke. Dzięki temu wkrótce na rynek trafiły szykowne Hansy 1100, 1700, na które – w formie wraku do remontu od czasu do czasu głodnie spoglądał piszący te słowa, a także luksusowa Hansa 2300, która uwieczniona na wojennym foto w Gdyni, wzbudza regularnie sensację wśród internautów, regularnie wracając na trómiejskie grupy i fora internetowe.

Po II Wojnie Światowej, dokładniej pod koniec lat 40., Borgwardowi udało się ponownie uruchomić produkcję trójkołowca i rozpocząć pracę nad nowymi modelami, już z pontonowym nadwoziem. Tak narodził się nasz bohater, czyli Borgward – Goliath 700, produkowany od 1950 do 1957 roku. Rok później zadebiutował na rynku prawdziwy designerski cymes, czyli coupe GP700 Sport, a zwykły Goliath zyskał w standardzie… ogrzewanie. Autko napędzane było dwucylindrowym, dwusuwowym motorem o pojemności 688 cm3. Wersja z gaźnikiem, z którą samochód został wprowadzony na rynek, miała szaleńczą moc 25 KM. Deklarowana maksymalna prędkość w momencie premiery samochodu wynosiła 102 km/h. W toku produkcji stopniowo zwiększono moc do 50 KM . W końcu pod jego maskę trafił czterosuw, a samo auto przemianowano na model 900.

Wkrótce po naszym maluchu zakłady Borgwarda zaprezentowały całą nową linię modelową. Wśród nich urodą i osiągami wyróżniał się piękny model klasy średniej o wdzięcznym imieniu Isabella, którą do 1962 roku wyprodukowano w liczbie ponad 200 tysięcy sztuk! Mniej popularne rodzeństwo nosiło imiona: Arabella i Alexander. Niestety, Borgwardy nie miały najlepszej opinii. Pomimo stosowania innowacyjnych jak na ówczesne lata rozwiązań technicznych, szwankowało dopracowanie i jakość. Wkrótce nadeszły kłopoty finansowe. W 1962 roku Borgward postawiony został w stan upadłości, a linie produkcyjne modeli Isabella i luksusowego P100 zostały sprzedane do Meksyku.

Ok… Mamy Meksyk. Ale – co w tej historii robi Trójmiasto i rajd Mille Miglia? Już wyjaśniamy. Otóż od czasu do czasu, na naszych ulicach można zobaczyć czarnego Borgwarda Goliatha. Jest to samochód, który właśnie szykuje się do startu w zawodach Mille Miglia! Na pomysł eskapady wpadł Michał Turoń, stomatolog, który zanim zaczął naprawiać zęby, naprawiał klasyki.

- Wszystko zaczęło się od dziadka, który uwielbiał dwusuwowego Barkasa. To on zaczepił w nas miłość do klasycznej motoryzacji. Pierwszy całkowicie odbudowany przeze mnie klasyk, to Fiat 127 Sport. Miałem wtedy 17 lat – opowiada Michał. - Wkrótce potem zdałem maturę i wyjechałem na studia do Sieny. Pewnego dnia Piazza del Campo, czyli sławny rynek, zapełnił się wspaniałymi samochodami. To było objawienie – do miasta przyjechało Mille Miglia Storica – dodaje.

Kiedy przyszedł na to czas, nasz bohater rozpoczął przygotowania do startu w wyścigu. Do tego konieczny był rzadki pojazd, który wziął już udział w imprezie. Początkowo miał to być Panhard Dyna, ale transakcja nie doszła do skutku. Pojawił się za to Borgward, który właśnie z powodzeniem ukończył Mille Miglia i ten przyjechał spod Jeziora Bodeńskiego nad Zatokę Gdańską.

- Przez pierwszy sezon jeździłem nim praktycznie codziennie. W tym czasie pracowałem nad zgłoszeniem i niezbędnymi dokumentami. Sportowe procedury pomógł mi przejść pan Rafał Piasecki, za co jestem mu bardzo wdzięczny. Wszystko jest już zatem gotowe i czas wyruszyć w świat… – opowiada Michał.

Start tegorocznego Mille Miglia Storica odbędzie się 11 czerwca. Załogi pojawią się zaś na mecie 15 czerwca. Czy Goliath podoła tak szaleńczemu wyzwaniu? Jest wielka szansa, że tak.

- Przygotowujemy się do tego przedsięwzięcia od dawna. Na szczęście dwusuwowy Niemiec bazował na częściach, dostępnych ogólnie na niemieckim rynku i jest to odmiana z gaźnikiem, więc dużo rzeczy można kupić po dziś dzień – mówi Jakub Zadrożny, odpowiadający w ekipie za zabezpieczenie techniczne. - Wcześniej udało się kupić drugi taki samochód na części. Biorąc pod uwagę częstotliwość występowania tego modelu – zostało pięć sztuk, staliśmy się więc potentatem w segmencie Borgwardów Goliathów GP 700 – podsumowuje.

Pozostaje więc trzymać kciuki!