W okolicy dominuje zabudowa willowa, w tym wiele budynków jeszcze sprzed I wojny światowej. Okolica posiada więc silnie zaznaczony charakter, który projektanci postanowili uszanować. Dlatego zdecydowali się na przetworzenie w nowoczesnych formach, typowego dla tej lokalizacji domu z przełomu XIX i XX w.

Dodatkowym problemem projektowym, sformułowanym przez inwestora, było takie ukształtowanie budynku, aby powstało jak najwięcej kameralnej przestrzeni zewnętrznej.

- Dlatego zaprojektowaliśmy wąski, długi budynek, o wysokiej bryle, z bardzo nachylonym dachem. Taka forma jednoznacznie nawiązuje do architektury historycznych sąsiadów. W celu uwolnienia jak największej powierzchni działki, dosunęliśmy planowaną bryłę ścianą bez okien na minimalną odległość od granicy działki. W ten sposób powstał dziedziniec, który dodatkowo osłoniliśmy od strony ulicy i sąsiadów wolno stojącym budynkiem garażu – mówi architekt Jan Sikora. 

Część mieszkalna z garażową jest połączona drewnianym podcieniem, dzielącym działkę na dwie strefy - pół publiczną i prywatną. Część ogrodu od strony ulicy stanowi rodzaj buforu i śluzy pomiędzy światem zewnętrznym i domem. Drewniany podcień jest zaś bramą wejściową na dziedziniec, który bardziej spełnia rolę części salonu niż ogrodu. Jest to już strefa całkowicie prywatna. To tu będzie się toczyło w dużej mierze życie domowników. W tym obszarze planuje się dodatkową zieleń izolacyjną wzdłuż granic działki, jako osłonę prywatnego dziedzińca. 

Projektanci, Andrzej Marek i Jan Sikora postanowili zastosować wyraziste materiały wykończeniowe, takie jak beton w szalunkach drewnianych, nieimpregnowane drewno izolacyjne, aluminiowe nowoczesne okna. O wyrazie zewnętrznym domu stanowi kontrast i podobieństwo pomiędzy naturalnym drewnem a betonem z odciśniętymi deskami.