Rama 111 jest chyba jedynym w Polsce zespołem, o którym można powiedzieć, że grał na wszystkich kontynentach i oceanach świata. Dzielili scenę z orkiestrami: Mercera Ellingtona, Harry Jamesa, Nelsona Riddle’a, Artie Shawa i obu braci Dorsey’ów Akompaniowali: Shirley Jones, Cab Calloway’owi, Donaldowi O’Connor, Keely Smith, Marion Rung (laureatka Sopockiego Festiwalu ‘74) oraz grupie Delta Rhythm Boys (Vocal Group Hall of Fame). Kilka lat pracowali z Ireną Santor, Marianną Wróblewską i Markiem Tarnowskim. 

Rama 111 założona została w 1966 roku przez: studenta w gdańskiej Wyższej Szkole Muzycznej, Jana Rejnowicza (fortepian), który namówił do współpracy: Przemka Dyakowskiego (saksofony), Romana Skurzyńskiego (kontrabas) i Andrzeje Śliwę (perkusja). Zespół szybko stał się jedną z najlepszych formacji tanecznych Trójmiasta, regularnie występując w legendarnych klubach: Żak i Rudy Kot.

Pierwszy poważniejszy występ „zaliczyli” podczas Festiwalu „Jazz Nad Odrą ‘68” we Wrocławiu, gdzie akompaniowali Markowi Tarnowskiemu i Mariannie Wróblewskiej, która zwyciężyła w kategorii wokalistów. W trzy lata później, z Piotrem Nadolskim (trąbka) w składzie, za jazzowe opracowanie staropolskiej pieśni rycerskiej „Bogurodzica” otrzymali tam trzecią nagrodę. Od tego czasu, w przerwach między zagranicznymi wojażami, występowali m.in. na festiwalach „Jazz Jamboree”  i „Jazz Jantar”, w warszawskiej Filharmonii Narodowej i katowickim Spodku oraz w sopockiej Operze Leśnej i w Non-Stopie. Przez dekadę byli też zespołem Rozgłośni Polskiego Radia w Gdańsku. Od roku 1972 kolejnym członkiem zespołu jest multiinstrumentalista Tadeusza Petrowa. W roku następnym RAMA 111 nagrała z Marianną Wróblewską album „Bylebym się zakochała”. Poza tym wzięła udział w wystawieniu w Operze Leśnej „Mszy Beatowej” Katarzyny Gaertner i Ernestra Bryla (1971). Zainicjowali też, nowatorski jak na owe czasy cykl „Disco Rama 111”, będący połączeniem koncertów z dyskoteką (kawiarnia Liliput, Gdynia) oraz Sax Club, prowadzony do dziś przez P. Dyakowskiego.        

Rama 111 od początku grała nowocześnie aranżowany mainstream, w którym słychać było wszystko to, co działo się wówczas w muzycznym świecie. Na początku lat 70-tych eksperymentowali z jazz-rockiem, by dwie dekady później zwrócić się ku muzyce swingowej i dixielandowi. Prezentują tę muzykę z powodzeniem do dzisiaj i to w składzie bardzo nie odległym od oryginalnego: Jan Rejnowicz (fortepian, organy, lider), Przemek Dyakowski (saksofony), Piotr Nadolski (trąbka, flügelhorn, akoredeon), Tadeusz Petrow (saksofony, klarnet, skrzypce, banjo), Janusz Kadyszewski (gitara, gitara basowa) i Andrzej Śliwa (perkusja). Wcześniej, w różnych okresach w zespole grywali: Maciej Flont (saksofony), Bogusław Skawina (trąbka), Roman Skurzyński (kontrabas), Ryszard Szeliga (gitara basowa), Aleksander Śliwa (gitara basowa) oraz z zespołem współpracowali: Miles Fiedler (puzon), Stefan Kearney (perkusja), Tadeusz Kossak (puzon), Marek Marszałek (saksofony), Jan Młynarczyk (puzon), Andrzej Nowak (fortepian), Yuri Ovsyannikov (saksofony), Marian Pietrewicz (puzon), Miroslaw Romejko (saksofon), Henryk Senk (saksofony), Romuald „Mały” Sławiński (śpiew), Antoni Śliwa (flet, sax), Jan Tobola (gitara basowa), Adam Wiśniewski (puzon), Lucjan Woźniak (banjo), Wiesław Wysocki (saksofony), Zenon Żelazny (trąbka).