Miałem kiedyś okazję porozmawiać chwilę prywatnie z premierem Józefem Oleksym. Było to może rok po jego ustąpieniu na skutek oskarżeń o współpracę szpiegowską z rosyjskim wywiadem.

Pisałem już o pozytywnym odczytywaniu wszechobecnego hejtu. Ale zanim powstał hejt, żyła plotka. Plotka wg definicji to niesprawdzona lub kłamliwa wiadomość, zwykle powodująca utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy. To taka delikatna forma hejtu, bo tworzona z reguły w małych grupach i nie mająca tak ogromnego rażenia i zasięgu co hejt w sieci. 

Wydawać by się mogło, że kiedy pisze się o sztuce teatru, przedmiot opisu jest klarownie zdefiniowany, uświęcony tradycją i literaturą przedmiotu. Dzisiaj jednak, kiedy w szeroko rozumianej sztuce odrzuca się kryteria estetyczne, tradycyjne reguły, zauważamy dążność do zamazywania granic wszystkiego, a przez to słowo teatr coraz częściej bywa stosowane dla określenia dziedzin aktywności człowieka, dotąd z teatrem nie kojarzonych. 

Moda na coś istnieje zawsze. Wielokrotnie zastanawiam się kto stoi za kreowaniem tych wszystkich zjawisk? Coraz więcej pracowników modnej ostatnio profesji celebryty dumnie demonstruje swoje dziary, a w naszych głowach natychmiast rysuje się obraz nowej mody. I nie mogę pominąć najbardziej ostatnio zdziaranej grupy, mianowicie piłkarzy. Jako osoba mająca regularny kontakt z poważnie zdziaranymi, śmiem twierdzić że piłkarze zaczynają mocno zagrażać swym obrazkowym wizerunkiem choćby metalowcom.