Lata czterdzieste ubiegłego wieku. Pojawiło się radio, telewizja, telefony. Potem tempo w peletonie zaczęło tylko przyspieszać. Pierwsze komputery, internet, telefony komórkowe.

Z grupą przyjaciół byłem ostatnio we Lwowie, pierwszy raz w życiu. Nie chcę powtarzać za innymi zachwytów nad miastem, które w sensie budowlanym uniknęło większych zniszczeń wojennych i które stanowi wspaniale zachowany pomnik kultury wielu wieków i wielu narodów. Zamiast tego zwrócę uwagę na co innego, na to, że wojna, owszem, pozostawiła tzw. „tkankę miejską” prawie nienaruszoną, ale w 1944/45 roku ostały się domy bez duszy, budynki bez mieszkańców, miasto bez pamięci. 

Sklep płytowy jednej z trójmiejskich galerii handlowych. Wchodzi klientka i pyta sprzedawcę: Czy macie muzykę disco polo? Sprzedawca: Tak, mamy cały dział, proszę bardzo. Klientka: Bo wie Pan, znajomy ma urodziny i chcemy w prezencie zrobić mu jaja. Sprzedawca: Tak, wszyscy tak mówią. 

O literackich skandalach w XX wieku wszyscy pewnie słyszeli. Historia książek uznanych za pornograficzne czy bluźniercze dowodzi pewnej prawidłowości: urządzane nagonki i potępienia, ba, niszczenie i palenie, prawie nigdy nie powoduje wymazania dzieła z historii i pamięci.