Dla nas dziewczyn, awans z Pierwszej Ligi do Ekstraklasy był już wielkim sukcesem. Możliwość ścigania się z najlepszymi załogami w kraju jest dla nas dużym wyróżnieniem. Niemniej, tak jak się spodziewałyśmy, start w Ekstraklasie okazał się ogromnym wyzwaniem. Poprawne prowadzenie łódki, zdolność wyczuwania zmian wiatrowych i starty z pierwszej linii już nie wystarczą, aby zawalczyć o najwyższe miejsca, co więcej, nie wystarczą nawet by utrzymać się w środku stawki. Poziom jest tak wysoki, że wszyscy startują z pierwszej linii, po czym prawie wszyscy w ciasnych odstępach spotykają się na górnej boi i dopiero tam można wywalczyć przewagę nad resztą stawki. Na pewno musimy popracować jeszcze nad komunikacją, nad trzymaniem emocji na wodzy, nad rozglądaniem się nie tylko w tył ale i w przód, bo w czasie biegu bardzo dużo dzieje, załogi „polują” na siebie szukając szansy na złapanie przeciwnika w pułapkę i zmuszenie go do wykonania karnego kółka. To twarda gra. Dopiero rozgrywki taktyczne, niczym szachy na wodzie, dają szansę na odłączenie się od grupy, złapanie świeżego wiatru i szybkie pożeglowanie do przodu.

Mimo niezadowalającego nas wyniku w pierwszej rundzie PLŻ, nie czujemy się przegrane. Sam start w tych regatach dostarcza nam wielu pozytywnych emocji, a co więcej pozwala oderwać się od codziennych przyziemnych życiowych wyzwań. Jesteśmy szczęśliwe, że dzięki naszemu sponsorowi MOWI możemy wyrażać naszą pasję. Czujemy też pewną misję, nasza obecność w tym bardzo medialnym przedsięwzięciu regatowym, pokazuje innym dziewczynom, kobietom, że da się pogodzić życie zawodowe, rodzinne z osobistym hobby, dzięki któremu życie staje się bardziej satysfakcjonujące i radosne. Byłyśmy pierwszą żeńską załogą w Polskiej Lidze Żeglarskiej, obecnie startują już trzy żeńskie załogi i mamy nadzieję, że teraz ta liczba będzie już tylko rosnąć.