Ceny prądu to dzisiaj gorący temat nie tylko wśród firm, ale i odbiorców indywidualnych. I choć podwyżki dotykają wszystkch to w każdym mieście ceny są inne. Od lat najwyższe w Polsce stawki ma Trójmiasto, a najniższe Poznań. W 2022 roku mieszkaniec Trójmiasta zużywając miesięcznie 200 kWh zapłaci o 199 zł więcej niż Poznania.

Podczas, gdy rachunek za prąd w 2022 roku wzrósł o ok. 24% w porównaniu z rokiem 2021, średnia cena kWh w Polsce wynosi obecnie 77 gr. Z wyliczeń poralu rachuneo.pl (a także innych portali branżowych) wynika jednak, że za to samo żużycie (do analizy przyjęto miesięczne zużycie a poziomie 200 kWh) płacimy różnie w zależności od miejsca zamieszkania.

I tak mieszkańcy Trójmiasta płacą za energię najwięcej - średnio 2068 zł rocznie. Najmniej tj. średnio 1869 zł płacą poznaniacy, szczecinianie i zielonogórzanie. To oznacza, że przeciętny mieszkaniec Trójmiasta zapłaci w skali roku o 199 zł więcej za prąd niż Poznania. 

Oddzielnie za prąd i za jego dostawę  

Skąd różnice w wysokości opłat? Każdy odbiorca energii elektrycznej ponosi przede wszystkim opłaty z tytułu zakupu samej energii oraz za usługę jej przesyłu. W kosztach energii są też liczne, mniejsze opłaty dodatkowe (OZE, sieciowa, kogeneracyjne, mocowa itd.) Przy dużym zużyciu największe znaczenie ma koszt samego zakupu 1 kWh, ale przy mniejszym to opłaty stałe mogą znacznie podwyższyć rachunek. 

I choć samą energię elektryczną kupujemy od przedsiębiorstwa, z którym zawarliśmy umowę (sprzedawca) to ważną rolę odgrywa operator systemu dystrybucyjnego (dostawca). To właśnie on dostarcza energię elektryczną, zakupioną u sprzedawcy. Każdy dostawca energii musi się więc liczyć z kosztami dystrybucyjnymi, wynikającymi m.in. z gęstości zaludnienia na danym terenie, potrzebami modernizowania sieci, a nawet liczby przyłączonych odnawialnych źródeł energii. 

Zarówno dystrybutorzy jak i sprzedawcy prądu muszą zwracać się o akceptację oferowanych taryf do Urzędu Regulacji Energetyki. 

Stawka zależy od miejsca zamieszkania

O ile możemy zmienić sprzedawcę prądu, to dostawcy nie zmienimy, chyba że wyprowadzimy się w inny region kraju. Obszar Polski podzieliło pomiędzy siebie pięciu operatorów sieci dystrybucji energii (będących jednocześnie jej sprzedawcami). 

Najwyżej cenowo jest Gdańska Energa Obrót, która dostarcza prąd do odbiorców w województwie pomorskim, części warmińsko – mazurskiego (z Olsztynem), zachodniopomorskiego, wielkopolskiego, łódzkiego, mazowieckiego oraz kujawsko - pomorskiego. Klienci Energi w ciągu miesiąca płacili w 2021 roku średnio 155,07 zł za energię elektryczną natomiast w 2022 już 160 zł.

E.ON dostarcza prąd do odbiorców na terenie Warszawy i okolic. Z cennika E.ON. wynika, że miesięczne opłaty odbiorców energii elektrycznej 158 zł w 2022 roku.

PGE działa we wschodniej Polsce, w województwie łódzkim oraz w części mazowieckiego, świętokrzyskiego, lubelskiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego (w tym w Łodzi, Lublinie, Rzeszowie, Białymstoku). Mieszkańcy tych miast płacą obecnie za prąd średnio 155 zł miesięcznie, w 2021 roku było to 148,74 zł.

Tauron dostarcza prąd do odbiorców na terenie województw: dolnośląskiego, małopolskiego, opolskiego, śląskiego i częściowo: świętokrzyskiego, podkarpackiego i łódzkiego (w tym do Krakowa, Wrocławia, Gliwic). Cena prądu dostarczanego przez Tauron wzrosła z 139,15 zł miesięcznie do 147 zł.

Enea dostarcza prąd na terenie województw: wielkopolskiego, zachodniopomorskiego, lubuskiego, kujawsko - pomorskiego i w niewielkiej części dolnośląskiego, pomorskiego oraz na Mazowszu, Kielecczyźnie, Podlasiu i Lubelszczyźnie (w tym w Bydgoszczy, Poznaniu, Szczecinie, Zielonej Górze). Miesięczny koszt energii dla klientów Enea wzrósł w 2022 roku ze 137 zł do 145 zł, co jednak dalej jest najtańszą stawką w Polsce.

Krzysztof Kopeć`
Dyrektor Biura Prasowego Grupy Energa

Przywołana analiza odnosi się nie tylko do taryf dystrybucyjnych Operatorów Systemu Dystrybucyjnego, ale też wyznaczonych dla danych terenów sprzedawców z urzędu. W Polsce taryfy dystrybucyjne oraz taryfy sprzedawców są zatwierdzane przez Urząd Regulacji Energetyki. Ich wysokość prezes URE ocenia pod kątem  potrzeb związanych z działalnością, w tym także m.in. z rozbudową, utrzymaniem oraz modernizacją infrastruktury elektroenergetycznej. Podobnie jest w przypadku taryf sprzedawców, przypisanych do terenu danego OSD. Tu także zatwierdza je URE, analizując uzasadnione koszty przedsiębiorcy. 

Na różnice w wysokości opłat w przypadku Operatorów Systemu Dystrybucyjnego, wpływać może charakterystyka sieci oraz przyłączonych odbiorców i użytkowników np. potrzeby modernizacyjne, konieczność budowy sieci na obszarach wiejskich, gdzie jest niewielu odbiorców, różna liczba odbiorców zużywających większe ilości energii. Na wysokość opłat dystrybucyjnych może także wpływać liczba przyłączonych OZE. Generują one koszty rozbudowy sieci bez partycypacji w jej późniejszym utrzymaniu w związku z brakiem wspomnianych już opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej.